این مأموریت شامل یک‌صد ریزماهواره می‌شود که هر یک به تلسکوپ‌های ایکس ری کوچک مجهز هستند تا پدیده‌های کوتاه‌مدت و پرانرژی در فضا را شناسایی کنند. این رویکرد در تضاد با گرایش به سمت تلسکوپ‌های بزرگی هستند که می‌توانند نگاه عمیق‌تری به زمان و فضا داشته باشد.
گروه محققین چینی قصد دارد طراحی اولیه خود را با پرتاب یک ماهواره مسیر یاب در سال آینده و سپس ۱۰ ماهواره در مدار برای آزمودن سیستم کنترل هوشمند آزمایش کند. در صورت موفقیت گام‌های نخستین، این طرح در کل فضا در حدود سال ۲۰۳۰ به کار گرفته خواهد شد.
بودجه تخمینی برای هر ماهواره ۱۰ میلیون یوان (۱٫۶ میلیون دلار) است که نیمی از آن به هزینه‌های پرتاب مربوط می‌شود. پیش‌بینی می‌شود این هزینه در سال‌های آینده کاهش چشم‌گیر خواهد داشت چراکه ماهواره‌ها و خدمات پرتاب ارزان‌تری که از سوی شرکت‌های خصوصی ارائه می‌شوند و گسترش بخش تجاری فضا از این هزینه خواهد کاست.
هریک از این ریزماهواره‌های هوشمند حدود ۳۰ کیلوگرم وزن خواهند داشت و می‌توانند وقتی در گردش هستند هدف را شناسایی و ردیابی کرده و مشاهدات خود را با پایگاه داده پدیده‌های نجومی انطباق دهد.
آینه‌های کوچکی نیز در این ماهواره‌ها نصب‌شده و ساختار پیچیده آن به گونه‌ای طراحی شده که نور را از زوایای مختلف دریافت کرده تا پدیده‌ها را حتی در دمای بالا و گازهای داغ که یک میلیون درجه سیلیسیوس حرارت دارند شناسایی کند.
تا همین اواخر، بحث جدی کمی در مورد مناسب بودن ماهواره‌های کوچک برای نجوم وجود داشت، زیرا محدودیت‌های اندازه، جرم و قدرت آن‌ها بسیار زیاد بود. بیشتر مشاهدات این ماهواره‌ها به مجموعه ذرات نور متکی هستند و هر چه آینه آن‌ها بزرگ‌تر باشد، می‌تواند داده بیشتری جمع‌آوری کند. به گفته محققین اگرچه اندازه تلسکوپ اهمیت دارد اما مناطقی وجود دارد که ماهواره‌های کوچک می‌توانند در آن‌ها کمک زیادی به علم نجوم کنند.