این فناوری به‌اندازه‌ای سریع است که با کمک آن می‌توان فیلم‌های با کیفیت از سیاتل به نیویورک را در کمتر از یک ثانیه ارسال کرد. این دستگاه که از یک چمدان کوچک‌تر و تنها ۱۲ کیلو وزن دارد به چین کمک می‌کند تا یک ساختار عظیم اینترنت مانند در مدار نزدیک زمین و فراتر از آن بسازد.
این فناوری نخستین بار برای فضاپیمای بدون سرنشین با برد بیش از ۴ هزار کیلومتر و متوسط سرعت ۱۰ گیگابایت در ثانیه به کار گرفته شد.
لیزر ماهواره‌ای ژاپن که در سال ۲۰۲۰ برای ارتباط داده بین ماهواره‌های شناسایی به کار گرفته شد سرعتی تا ۱٫۸ گیگابایت در ثانیه دارد و در همین حال ارتش آمریکا نیز به دنبال شبکه جهانی از لیزرهای ماهواره‌ای با پهنای باند ۲۵۰ مگابیت تا ۱ گیگابیت در ثانیه تا سال ۲۰۲۸ است.
دستگاه محققین چینی متشکل از تلسکوپ ۸۰ میلی‌متری، ژنراتور لیزر و یک پلتفرم مکانیکی است و به اندازه‌ای فشرده است که در اکثر ماهواره‌ها قابل استفاده می‌باشد. به گفته محققین این پروژه، چالش‌های متعددی همچون فاصله برای ایجاد و مدیریت ارتباط داده با سرعت بالا وجود دارد اما فناوری رادیویی سنتی دیگر قادر به پاسخگویی نیازهای برنامه فضایی روبه رشد چین نیست.
برای حفظ ارتباط پایدار، پرتوهای لیزر تولید شده توسط دو ماهواره با حرکت سریع باید روی یکدیگر قفل شوند. کوچک‌ترین اختلال – حتی موج‌دار شدن یک پنل خورشیدی – می‌تواند باعث از دست رفتن بیش از هزاران کیلومتر شود؛ اما قدرت پرتو لیزر در طی فواصل کمتر می‌شود.
به گفته محققان، حل این مشکلات نیازمند نوآوری‌های جدید است و از پرتوهای لیزرهای سنتی می‌توان در جهت انتقال داده استفاده کرد. دستگاه جدید محققین چینی یک لیزر انتقال سیگنال دارد که می‌تواند نقاط مختلف آسمان را هدف قرار داده تا سریعاً ماهواره‌های دیگر را پیدا و ارتباط برقرار کند. طراحی این دستگاه به گونه‌ای است که از خطاهای احتمالی کاسته و سرعت انتقال را افزایش می‌دهد. آزمایش‌های زمینی این فناوری با موفقیت انجام شده اما هنوز مشخص نیست که ماهواره‌های مجهز به این فناوری جدید چه زمانی می‌توانند به فضا پرتاب شوند.
چین نسبتاً دیر وارد عرصه رقابت فناوری لیزر فضایی شد اما در طی دهه گذشته سرعت چشم‌گیری در این حوزه داشته و نخستین ماهواره کوانتوم جهان را در سال ۲۰۱۶ به فضا پرتاب کرد. ماهواره‌ای که سرعت انتقال داده آن ۵ گیگابیت در ثانیه بود و با پرتوهای لیزری به ایستگاه‌های زمینی مرتبط بود.