گام جسورانه چین در تبدیل داده‌های عمومی به منابع قابل فروش

به گزارش ساوت چاینا مورنینگ پست، حزب کمونیست در سال ۲۰۲۰ داده‌ها را به عنوان عامل تولید دیگری در کنار زمین، نیروی کار، سرمایه و فناوری تعیین کرد. هدف، راه‌اندازی یک مکانیسم «مبتنی بر بازار» بود که مانند سایر منابع، داده‌ها را به طور مؤثر از طریق نیروهای عرضه و تقاضا تخصیص دهد.

اما هنوز شکاف بزرگی بین چشم‌انداز و واقعیت وجود دارد و سؤالات اساسی بی‌پاسخ باقی مانده‌اند؛ اینکه چه کسی مالک داده‌های عمومی است، چه داده‌هایی را می‌توان در معرض فروش قرار داد، کجا می‌توان داده‌ها را معامله کرد و چگونه چنین معاملاتی را می‌توان انجام داد.

پس از صدور سند سیاستی در مورد «تسریع توسعه و استفاده از منابع داده عمومی» که حمایت سیاسی کمیته مرکزی حزب کمونیست را از دولت‌های محلی فراهم و دستورالعمل‌هایی را فراهم می‌کند، نقشه راه مشخص شده است.

بر اساس این سند، تمام داده‌های عمومی تولید شده در فرآیند خدمات عمومی “منابع استراتژیک” برای کشور هستند. این امر راه را برای دولت‌های محلی برای کنترل و فروش داده‌ها به روشی مشابه فروش زمین هموار می‌کند. دولت‌های محلی در چین با فروش حقوق استفاده از «زمین تحت مالکیت عمومی» به توسعه‌دهندگان تجاری درآمد کسب می‌کنند. به این ترتیب، در بازار داده‌های عمومی چین می‌توان دولت‌های محلی را به عنوان مالک نهایی داده‌ها به رسمیت شناخت.

این سند برای مقامات محلی که با کاهش شدید فروش زمین دست و پنجه نرم می‌کنند، خوشایند است. بسیاری از دولت‌های محلی شروع به بحث در مورد ایده گنجاندن داده‌ها در ترازنامه مالی دولت محلی کرده‌اند تا بتوانند بیشتر وام بگیرند. برخی حتی امیدوارند که داده‌ها بتواند جایگزین زمین به عنوان یک دارایی مالی پایان ناپذیر شود.

برای مقامات محلی، فروش داده‌های عمومی مانند زمین ایدئال است. مقامات محلی به عنوان تنها فروشندگان بخش‌های مختلف داده‌های عمومی عمل می‌کنند، در حالی که خریداران تجاری برای داده‌ها از طریق پلتفرم‌ها یا صرافی‌های دولتی پیشنهاد می‌دهند، درست همان‌طور که توسعه‌دهندگان املاک برای قطعات مختلف زمین پیشنهاد می‌دهند.

درآمد حاصل از فروش داده‌ها می‌تواند برای بهبود خدمات عمومی و حمایت از توسعه جامعه مورد استفاده قرار گیرد، که می‌تواند منجر به تولید داده‌های با کیفیت بالاتر برای فروش شود. در یک مفهوم گسترده، چین می‌تواند تعادلی بین حفاظت از منافع فردی و استفاده کارآمد از داده‌ها پیدا کند. به این ترتیب، چین یک مدل مدیریت داده منحصربه‌فرد ایجاد می‌کند که با مفهوم اروپایی در تلقی مالکیت داده‌ها به عنوان حقوق بشر، یا رویه آمریکایی که به شرکت‌های بزرگ اجازه می‌دهد استفاده از داده‌ها را دیکته کنند، متفاوت است.

کارهای زیادی وجود دارد که باید انجام شود تا چنین بازاری بتواند فعال شود، زیرا استفاده از داده‌ها اساساً با استفاده از زمین متفاوت است. اما دولت‌های محلی در حال اتخاذ ابتکاراتی هستند.

برای مثال، دولت جنوب استان گوانگدونگ، پیش‌نویس مقررات داده‌ای را منتشر و در آن ایده «عملیات داده‌های عمومی مجاز» را پیشنهاد کرد، که به دولت‌های استانی و شهری اجازه می‌دهد تا نهادهای غیردولتی را برای اجرای داده‌های عمومی به عنوان یک تجارت تعیین کنند.

انحصار دولت بر داده‌های عمومی می‌تواند پیامدهای گسترده‌ای داشته باشد. به عنوان مثال، این بدان معناست که یک شرکت هوش مصنوعی چینی  می‌تواند به آژانس‌های داده دولتی برای دسترسی به داده‌های خاصی برای آموزش مدل هوش مصنوعی خود «حق امتیاز» بپردازد.

چین در دستیابی به جاه‌طلبی‌های خود در تبدیل داده‌های عمومی به منبع درآمد دولت پیشرفت داشته است. پکن در آخرین سند خود خواستار تدوین قوانینی در مورد استفاده از منابع داده عمومی تا سال آینده شده است.

منبع:‌ scmp