بر اساس مطالعات اولیه گروهی از محققان دانشگاه Peking این حسگر زیستی با نمونه برداری از ترشحات گلوی افراد و با دقتی معادل تست‌های PCR آلودگی را تشخیص می‌دهد و آماده تجاری‌سازی است، هرچند به نظر برخی، تولید انبوه این فناوری به این سادگی نیست.
به دلیل این که فرایند تکثیر و بررسی ژن‌های ویروس با مواد شیمیایی بسیار زمان‌بر است مشخص شدن نتیجه تست‌های PCR ممکن است چند ساعت تا چند روز طول بکشد. اما طبق مقاله داوری (Peer-review) شده‌ای که محققان درباره این فناوری منتشر کردهاند، تراشه جدید را می‌توان با صرفه‌جویی در زمان و هزینه، در هر موقعیتی استفاده کرده و نتیجه را ظرف چند دقیقه دریافت کرد.
به گفته یک متخصص اپیدمی در دولت چین (که مشارکتی در تحقیقات مذکور نداشته است) ده‌ها سال است که محققان در حال یافتن راه‌هایی برای تشخیص فوری آلودگی به ویروس هستند، اما هیچ‌کدام از این روش‌ّها تجاری‌سازی نشده‌اند.
طبق مقاله منتشر شده توسط این تیم، به رهبری Guo Xuefeng (استاد دانشگاه در رشته مهندسی شیمی)، با این فناوری تنها مقدار اندکی نمونه مایع روی تراشه به مدت ۹ دقیقه با دمای ۸۵ درجه سانتی‌گراد حرارت داده می‌شود تا ویروس احتمالی کشته شده و ژن‌های حیاتی آن آزاد شوند. پس از شستشوی تراشه با آب دیونیزه و اتصال جریان برق به آن، این ژن‌ها باعث افزایش رسانایی سطح پوشیده از گرافن تراشه می‌شوند و از تغییرات اندک جریان الکتریکی می‌توان مثبت یا منفی بودن نمونه را تعیین کرد.
این دانشمندان دستگاه را با نمونه ترشحات شش بیمار مبتلا به کووید ۱۹ و سه فرد سالم آزمایش کردند و مدعی شدند نتایج به دست آمده تفاوتی با تست‌های PCR (که به طور همزمان انجام شد) نداشت و دقت دستگاه را ۹۹ درصد ارزیابی کردهاند.
این تیم تحقیقاتی پتنت این تراشه را ثبت کردهاند، اما به عقیده سایر پژوهشگران حفظ کیفیت تراشه‌های گرافنی هنگام تولید انبوه دشوار است و ممکن است بر قابل اعتماد بودن تراشه‌ها تاثیر بگذارد. آقای Guo هنوز نظری در این مورد نداده است.
با وجود عمر چند ده ساله این فناوری (ترانزیستور زیستی اثر میدانی)، ساخت تست ویروس با تراشه‌ّها (تاکنون چنین کالایی به بازار عرضه نشده) همواره با چالش‌های متعددی روبرو بوده است، از جمله ایجاد ساختارهای دقیق در سطح تراشه و تحلیل سیگنال‌های ضعیف الکتریکی.
Zhu Yingchun، یکی از محققان حسگرهای زیستی در موسسه سرامیک شانگهای (که در پژوهش فوق مشارکت نداشته) می‌گوید استفاده از این فناوری برای تشخیص ویروس «در حال حاضر امکان پذیر است»، چون بسیاری از مشکلات فنی پیشین برطرف شده‌اند. اما بسیاری از مهندسان برق و لابراتوارهای سازنده چنین دستگاه‌هایی تجهیزات ایمنی لازم را برای کار با پاتوژنی بسیار مسری مانند Sars-CoV-2 نداشته‌اند.