این ناوگان آمریکایی تاکتیک‌های مختلف همچون تغییر آرایش، انجام مانورهای اضطراری برای متوقف کردن زیردریایی‌های دشمن و سایر تهدیدات را آزمایش می‌کرد.
در گذشته، ارتش چین باید اطلاعات ماهواره‌ای خام زیادی را جمع‌آوری و تحلیل می‌کرد تا به جزییات آنچه در آب‌های سرزمینی آمریکا می‌گذرد اطلاع پیدا کند و نتایج آن معمولاً پس از پایان عملیات و مانور به دست می‌آمد؛ اما ماهواره‌های مجهز به هوش مصنوعی جدید می‌توانند فعالیت‌ها و تجهیزات نظامی را حتی در آن سوی زمین به صورت زنده و مستقیم شناسایی کنند.
ماهواره‌ای که ناو هواپیمابر آمریکا را در این عمل ردیابی کرد، بسیار هوشمند بود و می‌تواند طیف گسترده‌ای از اهداف تاکتیکی یا استراتژیک را با تجزیه و تحلیل بیش از ۲۰۰ فریم از تصاویر با کیفیت بالا در هر ثانیه شناسایی کند، سرعتی که برخی از رایانه‌های زمینی هنوز در پی رسیدن به آن هستند.
الگوریتم‌های هوش مصنوعی نیاز به حجم زیادی از داده دارند اما منابع محاسباتی در مدار نسبتاً محدود هستند. رایانه‌های ماهواره‌ای معمولاً به دلیل محدودیت‌های وزن، فضا و قدرت، از نظر سرعت پردازش از همتایان خود در زمین عقب‌تر هستند؛ اما محققین چینی توانسته‌اند پیشرفت‌های خوبی در زمینه کاهش وزن فناوری هوش مصنوعی داشته باشند. برای تشخیص تصویر نیز از منابع محاسباتی کمتری نسبت به الگوریتم‌های سنتی استفاده می‌کنند. تراشه‌های هوش مصنوعی نیز وظایف مختلفی را هم‌زمان در برد ماهواره انجام می‌دهند.
ماهواره چینی، ناو آمریکایی را در هوای ابری شناسایی و از فواصل ابرها تصویر دقیق و با جزییاتی تهیه کرده بود.
ماهواره‌های کوچک متعددی از سوی دانشگاه‌های چین، مؤسسات دولتی و شرکت‌های خصوصی در سال‌های اخیر به فضا پرتاب شده‌اند که از فناوری هوش مصنوعی استفاده کرده تا نسبت به وقایعی که در سراسر جهان رخ می‌دهد واکنش نشان دهند. ماهواره‌های هوشمند می‌توانند بهره‌وری ارتباطی را افزایش دهند چراکه هوش مصنوعی اطلاعات ناخواسته و اضافی موجود در کانال‌های ارتباطی را مسدود می‌کند.
چین همچنین قصد دارد تا هوش مصنوعی را به ماهواره‌های سنجش از دور قدیمی خود نیز بیفزاید تا عملکرد آن‌ها را بهبود بخشد.
ماهواره‌های ارتباطی هوشمند می‌توانند داده‌ها را دریافت و تحلیل کنند، اهداف را شناسایی و در نهایت اطلاعات را به کاربران در کمترین زمان ممکن انتقال دهند.