نتایج این کشف در مقاله‌ای در مجله Science Translational Medicine شرح داده شد، نتایج این مطالعه شامل غیرفعال کردن ژنی به نام kat7 است که دانشمندان دریافتند که نقش کلیدی در پیری سلولی دارد.
نتایج نشان داد که موش‌ها بعد از ۶ تا ۸ ماه ظاهر و قدرت بهتری داشته‌اند و مهمتر از همه طول عمر آنها حدود ۲۵ درصد افزایش یافته بود.
تیم زیست‌شناسان از بخش‌های مختلف CAS از روش CRISPR/Cas9 برای غربالگری هزاران ژن برای ژن‌هایی که به‌ویژه محرک‌های قوی پیری سلولی بودند، استفاده کردند، اصطلاحی که برای توصیف پیری سلولی استفاده می‌شود. این تیم تحقیقاتی ۱۰۰ ژن از حدود ۱۰۰۰۰ ژن را شناسایی کردند و kat7 کارآمدترین ژن در کمک به پیری در سلول‌ها بود.
Kat7 یکی از ده‌ها هزار ژنی است که در سلول‌های پستانداران یافت می‌شود. محققان آن را با استفاده از روشی به نام ناقل لنتی ویروسی در کبد موش‌ها غیرفعال کردند.
این محققین اعلام کرده‌اند که ما به تازگی عملکرد این ژن را در انواع مختلف سلول، در سلول‌های بنیادی انسان، سلول‌های پیش ساز مزانشیمی، در سلول‌های کبد انسان و سلول‌های کبد موش مورد آزمایش قرار دادیم و سمیت سلولی برای موش‌ها نداشته و هیچ عارضه جانبی مشاهده نکرده‌اند.
دانشمندان تاکید کرده‌اند که قطعاً قبل از استفاده از استراتژی برای پیری انسان یا سایر شرایط بهداشتی، لازم است که عملکرد kat7 را در سایر انواع سلول‌های انسان و سایر اندام‌های موش و سایر حیوانات پیش بالینی آزمایش کنیم.