گردهمایی‌های 2021 ارگان‌های ارشد مشورتی و قانونگذار، از اهمیت ویژهای برخوردار است زیرا آغاز برنامه 5 ساله بعدی است و با یکصدمین سالگرد تاسیس حزب کمونیست مصادف می‌شود.
قرار است بیش از 5 هزار نفر از نخبگان سیاسی چین اوایل مارس در بزرگترین رویداد تقویم سیاسی در پکن گردهم جمع شوند.
گردهمایی‌های سالیانه مشورتی سیاسی خلق چین (CPPCC) و کنگره ملی خلق (NPC) که به عنوان “دو نشست و گردهمایی” یا lianghui شناخته می‌شود، دریچه‌ای برای اولویت‌های دولت مرکزی برای سالی که در پیش است به شمار می‌رود.
در اینجا به آنچه باید بدانید اشاره می‌کنیم:
۱. این دو گردهمایی درباره امور مجزا و جداگانه‌ای است
در حالی که این دو گردهمایی تقریبا به طور همزمان و در یک مکان برگزار می‌شود، ولی رویدادهای جداگانه‌ای هستند.
در گردهمایی‌های سالیانه مشورتی سیاسی خلق چین (CPPCC) حدود 2 هزار نفر از اعضای احزاب سیاسی، گروه‌های اجتماعی، مشاغل و حرفه‌ها، بخش‌های مختلف و سایر سازمان‌ها شرکت می‌کنند.
این نشست 4 مارس آغاز می‌شود و اعضا درباره مسائل مختلف از جمله اقتصاد و دین گرفته تا ورزش، بهداشت و امور خارجی مذاکره و گفتگو می‌کنند. سپس کمیته‌های مختلف، پیشنهادهایی را برای بررسی و تدوین به دولت ارائه می‌دهند. با این حال، آنها قدرت تصویب این پیشنهادات و تبدیل آن به قانون را ندارند.
اینجاست که کنگره ملی خلق (NPC) به عنوان عالی‌ترین نهاد قانونگذاری وارد عمل می‌شود. 3000 نماینده آن از استان‌ها، مناطق خودمختار و شهرداری‌ها سالی یک بار برای یک نشست و گردهمایی کامل، جمع می‌شوند تا رای‌گیری و تصویب قوانین مهم را انجام دهند. امسال آنها نشست خود را 5 مارس آغاز می‌کنند.
کنگره ملی خلق (NPC) غالبا به عنوان مهر لاستیکی از آن یاد می‌شود که به طور رسمی، تصمیمات گرفته شده توسط سایر نهادهای دولتی را تائید می‌کند. نمایندگان بر اساس اعتبار حرفه‌ای خود انتخاب می‌شوند و گرچه برخی از آنها هیچ‌گونه وابستگی سیاسی ندارند، ولی بیشتر آنها از حزب حاکم کمونیست هستند.
نمایندگان توسط قانونگذاران در سطح استان، منطقه خودمختار و شهرداری انتخاب می‌شوند و افرادی از هنگ‌کنگ و ماکائو را نیز شامل می‌شود. کنگره ملی خلق (NPC) هرگز برنامه یا گزارش کار مورد تائید حزب را وتو نکرده است، گرچه رای‌گیری همیشه به اتفاق آرا نیست. تعداد آراء مخالف-هر چند اندک- غالبا به عنوان نشانه‌ای از میزان اختلاف نظر با یک رهبر یا نهاد دولتی تلقی می‌شود.
در گردهمایی‌های سالیانه مشورتی سیاسی خلق چین (CPPCC) حدود ۲ هزار نفر از اعضای احزاب سیاسی، گروه‌های اجتماعی، مشاغل و حرفه‌ها، بخش‌های مختلف و سایر سازمان‌ها شرکت می‌کنند.
۲. اقدامات دقیق برای کنترل کووید 19 همچنان پابرجا خواهد بود
سال گذشته، در اوج مبارزه چین علیه شیوع ویروس کرونا، پکن این 2 نشست را از ماه مارس به ماه می به تعویق انداخت و کنترل‌های شدیدی را علیه این بیماری اعمال کرد. از آن زمان، پکن پیروزی خود بر این همه‌گیری را اعلام کرده است، اما این کشور هنوز با شیوع پراکنده این ویروس روبرو است. در ژانویه، دسته‌ای از عفونت‌ها در حدود 300 کیلومتری پکن منجر به قرنطینه کامل شیجیاژوانگ پایتخت هبی و شهر مجاورش یعنی ژینگ تای شد.
بسیاری از اقدامات احتیاطی انجام شده برای 2 نشست سال گذشته، برای گردهمایی امسال نیز به قوت خود باقی خواهد ماند: فقط روزنامه‌نگاران مستقر در پکن مجاز به ثبت‌نام در رویدادی هستند که بیشتر آن به صورت آنلاین برگزار می‌شود.
نشست‌های امسال به جای دو هفته معمول تنها به حدود یک هفته محدود می‌شود.
دیپلمات‌های خارجی که می‌خواهند در این نشست‌ها شرکت کنند، باید از قبل تست کووید 19 را بدهند و یک شب را در قرنطینه سپری کنند.
۳. فناوری، رشد اقتصادی و تغییرات آب و هوایی در اولویت قرار دارند
یکی از وظایف امسال کنگره ملی خلق (NPC) تصویب نسخه نهایی برنامه 5 ساله چهاردهم چین است که به رهبری این فرصت را می‌دهد تا اولویت‌های بلندمدتی را ترسیم کند که بتواند میراث شی جین‌پینگ رئیس جمهور و آینده حزب را تعریف کند.
این نکته قابل توجه است که برنامه 5 ساله بعدی، اولین برنامه‌ای است که فصل خاصی را به فناوری، چارچوب خودکفایی در فناوری به عنوان یک ستون اصلی توسعه اقتصادی چین و نشانه‌ای در تغییر اولویت‌ها به سوی امنیت صنعتی و ملی و همین طور کاهش واردات فناوری، اختصاص می‌دهد.
فناوری یکی از بحث برانگیزترین زمینه‌ها در روابط پکن با واشنگتن است و زمینه‌ای است که چین آن را برای دستیابی به مدرنیزه کردن و خودکفایی طی 15 سال آینده حیاتی می‌داند.
سرفصل‌های مهم برنامه 5 ساله منتشر شده در ماه نوامبر نشان می‌دهد چین قصد دارد تقاضای مصرف کننده داخلی را افزایش دهد و به عنوان بخشی از راهبرد به اصطلاح گردش دوگانه، خودکفایی در بخش فناوری پیشرفته را تشویق کند.
رئیس جمهور چین اواخر سال گذشته این تغییر به سوی بخش داخلی را خاطرنشان کرد و در یک نشست حزبی گفت که این کشور با تمرکز بر کسب و کارهای خود موفق شده است “در پاسخ به خطرات متعدد خارجی، خطر را به امنیت و ایمنی تبدیل کند.”
به گفته تحلیلگران، انتظار می‌رود اعضای کنگره ملی خلق (NPC) هم کسری بودجه و هم انتشار اوراق قرضه محلی را که برای تامین هزینه‌های زیرساختی استفاده می‌شود، کاهش دهند، در حالی که بودجه پروژه‌های مربوط به امرار معاش را افزایش می‌دهند.
ناظران همچنین منتظر مشاهده نشانه‌هایی هستند که این کشور چگونه قصد دارد به هدف به صفر رساندن انتشار گازهای گلخانه‌ای و دی اکسیدکربن طی 4 دهه آینده دست یابد.
۴. این یک سال بزرگ برای چین و حزب کمونیست است
در حالی که حزب کمونیست برای جشن صد سالگی در ماه ژوئیه آماده می‌شود، مراسم و گردهمایی سیاسی امسال، وزن سیاسی بیشتری برای رئیس جمهور به خود می‌گیرد.
رئیس جمهور چین در ماه ژانویه ابراز اطمینان کرده است که حزب و کشور در مسیر درستی قرار دارد، آن هم با بیان اینکه “زمان و انگیزه برای تلاش، به نفع ماست.”
با این حال وی هشدار داده است که کشور با “چالش‌ها و فرصت‌های بی‌سابقه‌ای” روبرو است و به دفتر سیاسی حزب (Politburo) گفته است که آنها باید “شرایط اجتماعی مطلوبی” برای سالگرد ایجاد کنند.
بنابر این پوشش این دو گردهمایی به طور ویژهای حساس خواهد بود: ژائو کژی (Zhao Kezhi) وزیر امنیت عمومی به روسای پلیس گفته است که هرگونه چالش پیش‌روی مقامات – ازجمله چالش‌های آنلاین- را به عنوان میدان نبرد در نظر بگیرند و باید برای هرگونه مبارزه قبل از جشن‌های ژوئیه آماده باشند.
۵. روابط بین‌المللی در جریان خواهد بود
چین پس از 4 سال که روابطش با آمریکا در زمان ریاست جمهوری دونالد ترامپ به سرعت وخیم شد، به دنبال ترمیم و احیای روابط با واشنگتن است. ولی جو بایدن به صراحت گفته است که منتظر یک “رقابت شدید” بین دو کشور است و انتظار می‌رود تیم او نیز رویکرد سختگیرانه در قبال چین را ادامه دهد، البته با رایزنی بیشتر با متحدان ایالات متحده.
سیگنال‌های اولیه دولت بایدن نیز نشان‌دهنده تمرکز بر حقوق بشر در روابط با چین است، بنابراین حضور مقام‌های ارشد در این دو نشست، که به خاطر اقداماتشان در سین کیانگ و هنگ‌کنگ، تحریم شده‌اند، ممکن است یادآور برخی سیاست‌های داخلی پکن باشد که باعث افزایش هشدارهای بین‌المللی شده است.
اتهامات در خصوص عدم مدیریت صحیح شیوع ویروس کرونا توسط چین، به همراه مسائلی مثل تایوان، دریای جنوبی چین و اختلافات دیرینه مرزی با هند، به وجهه چین در عرصه بین‌المللی آسیب بیشتری رسانده است. چین احتمالا مراقب پیام‌های سیاسی خود خواهد بود زیرا هرگونه واکنش شدید بین‌المللی دیگر می‌تواند برنامه‌های اقتصادی‌اش را تهدید کند.