بین سال‌های 2000 و 2019، بیشتر سرمایه‌گذاری مستقیم خارجی چین (FDI) در اروپا به کشورهای اروپای غربی و اسکاندیناوی سرازیر شده است. تلاش مستمر چین برای به‌روزرسانی صنعتی خود منجر به ایجاد نگرش جدید نسبت به سرمایه‌گذاری چینی در طی سال‌های گذشته شده است.
در سال 2016، افزایش سرمایه‌گذاری چین در اروپا به رکورد 36 میلیارد یورو باعث شد فرانسه، آلمان و ایتالیا از کمسیون اروپا بخواهند که برای محافظت از صنایع استراتژیک این اتحادیه، چارچوبی برای غربالگری سرمایه‌گذاری مستقیم خارجی در سطح اروپا تهیه کند. این اقدامات سرانجام در اکتبر سال 2020 نتیجه داد و عملیاتی شد؛ اما کشورهای اروپای شرقی که بارها وعده‌های سرمایه‌گذاری رهبران چین در اجلاس‌های 1 + 17 را دریافت کرده‌اند، هنوز منتظرند بودجه وعده داده‌شده را دریافت کنند.
بین سال‌های 2015 و 2019، بسیاری از دولت‌های اروپا به امید گسترش روابط تجاری و سرمایه‌گذاری با چین، طرح ابتکار کمربند و جاده (راه ابریشم جدید) را امضا کردند. همه اعضای توافقنامه 1+ 17 در شرق اروپا عضو طرح ابتکار کمربند و جاده هستند. در سال 2019، ایتالیا اولین کشور عضو گروه 7 و همچنین از بنیان‌گذاران اتحادیه اروپا و ناتو بود که به طرح ابتکار کمربند و جاده پیوست؛ اما در حالی که کشورهای اروپایی همچنان به همکاری اقتصادی با چین علاقه‌مند هستند، نگرش کلی نسبت به طرح ابتکار کمربند و جاده در طول سال‌ها مرددتر شده است. منتقدان می‌گویند این طرح، شفافیت ندارد و از معیارهای تجارت آزاد، استانداردهای زیست محیطی و سایر استانداردها برخوردار نیست و فرصت‌های اقتصادی تا حد زیادی محقق نشده‌اند و در برخی کشورها عدم تعادل تجاری در روابط دوجانبه پس از امضای تفاهم‌نامه‌های طرح ابتکار کمربند و جاده بیشتر به نفع چین گسترش‌یافته است.
اتحادیه اروپا همچنین در پاسخ به نقض حقوق بشر چین در هنگ‌کنگ و شینجیانگ، رژیم جهانی تحریم‌های حقوق بشر را ایجاد کرده است. بیشتر کشورهای اروپایی توجه به نقض حقوق بشر در پکن را آغاز کرده‌اند، همانطور که در تعداد فزاینده‌ای از دولت‌های اروپایی که بیانیه‌های سازمان ملل متحد را در محکومیت رفتار چین امضا کرده‌اند، قابل مشاهده است. با این حال، همه اعضای اتحادیه اروپا از این اعلامیه‌ها حمایت نکرده‌اند. این اختلافات درون اتحادیه اروپا ممکن است مانع استفاده از تحریم‌ها علیه چین شود.