سفر جنجالی نانسی پلوسی، رئیس مجلس نمایندگان آمریکا به تایوان و پیامدهای آن، آخرین نقطه اشتعال در تنش‌های ژئوپلیتیکی بین چین و ایالات متحده است که تنها سرعت رقابت دوجانبه را تشدید می‌کند.
در حالی که نشان دادن قدرت اخیر ارتش چین در تنگه تایوان به نمایش گام های گسترده در توانایی های خود از زمان بحران قبلی تنگه تایوان در سال های ۱۹۹۵-۱۹۹۶ کمک کرد، رقابت نظامی و اقتصادی تنها بارزترین جنبه های یک مبارزه گسترده‌تر برای برتری در نظم جهانی در حال تغییر است.
در حال حاضر بحث در خصوص تایوانی است که در زمینه نیمه هادی ها، فناوری اطلاعات و ارتباطات و تولید پیشرو در جهان است و با توجه به این نقاط قوت، دارای یک بنیاد عالی برای ایجاد و پیشرفت در هوش مصنوعی است که به دلیل پتانسیل بالا و اثر گذاری در صنایع و تغییر روش فعلی کار، به طور فزاینده ای در سراسر جهان مورد توجه قرار گرفته است.
دولت تایوان فعالانه از پیشرفت‌های هوش مصنوعی با سیاست های بلندپروازانه هوش مصنوعی حمایت کرده به طوری که دانشگاه‌ها، بیمارستان ها و مؤسسات تحقیقاتی محلی به طور جمعی در تحقیقات هوش مصنوعی با ذهنیت باز برای همکاری فعال هستند. بر همین اساس، ترکیبی از فناوری اطلاعات و ارتباطات قوی و صنعت تولید و سیستم مراقبت های بهداشتی با کیفیت، فراوانی استعدادها، سیاست های دولت و دسترسی به داده ها، نقاط قوت تایوان را در هوش مصنوعی نشان می دهد.
رونمایی اخیر از طرح های سرمایه‌گذاری زیرساختی عظیم از سوی پکن و واشنگتن، به دلیل پیامدهای گسترده، احتمالاً جایی است که جدی‌ترین مبارزه در آن رخ می‌دهد. این طرحها شواهدی از هر دو کشور هستند که برای خروج از جو مالی چالش برانگیز در نظر گرفته می شوند. اما، موفقیت آنها همچنین نشان دهنده برتری سیستم های مربوط به حکومت سیاسی و اقتصادی خواهد بود، در حالی که زمینه را برای تسلط جهانی برای دهه های آینده فراهم می کند.
با توجه به موقعیت مناسب چین برای استفاده از نوآوری های بالقوه پرسود، واشنگتن باید از هوش مصنوعی در برنامه های زیرساختی خود برای آینده استفاده کند
پس جای تعجب نیست که شی جین پینگ، رئیس جمهور چین، می خواهد هدفی بالاتر از جو بایدن، رئیس جمهور ایالات متحده داشته باشد. همچنین قابل توجه است که بخش عمده ای از وجوه ایالات متحده برای رسیدگی به نگهداری برنامه های موجود با تاخیر طولانی در نظر گرفته شده و مقدار بسیار کمی به سرمایه گذاری در نوآوری های پیشرفته اختصاص داده شده است.
هوش مصنوعی ابزاری است که با ارائه راه‌حل هایی در جهت متحول ساختن بخش‌هایی مانند حمل‌ونقل، انرژی و غیره، امیدوار کننده است. با توجه به موقعیت مناسب چین برای استفاده از این نوآوری های بالقوه پرسود، واشنگتن باید اطمینان حاصل کند که از هوش مصنوعی در برنامه های زیرساختی خود برای آینده استفاده خواهد کرد.
البته در حال حاضر هر دو کشور در حال عبور از آب های ناآرام هستند. بایدن در اوایل سال جاری پیش بینی کرد که رشد ایالات متحده می‌تواند برای اولین بار از سال ۱۹۷۶ از چین پیشی بگیرد، علی‌رغم اینکه وزارت خزانه‌داری او تلاش می‌کند شایعاتی مبنی بر اعلام رکود اقتصادی ایالات متحده پس از دو رکود سه ماهه متوالی را مهار کند.
در چین، قرنطینه های بیشتر بیماری کووید باعث شد که اقتصاد در سه ماهه دوم سال ۲۰۲۲ به میزان ۲.۶ درصد کوچک شود و اصرار شی مبنی بر افزایش ۵.۵ درصدی تولید ناخالص داخلی تا پایان سال بسیار خوش بینانه به نظر می رسد. با این حال، پکن بیشتر از ایالات متحده حرکت هایی را با هدف جلوگیری از رکود انجام داده است.
هر دو قدرت در ۱۲ ماه گذشته پیشنهادهای تاریخی سرمایه گذاری زیرساختی را منتشر کرده اند، اگرچه ۲.۳ تریلیون دلاری که چین قصد دارد در سال ۲۰۲۲ صرف کند، بیش از دو برابر ۱.۱ تریلیون دلاری است که واشنگتن طی پنج سال آینده خواهد پرداخت.
چین، علاوه بر استفاده از بانک های دولتی در جهت افزایش خزانه‌های خود، سرمایه‌گذاری ها را به سمت راه‌حل های مترقی‌تر از آمریکا هدایت می‌کند، جایی که بیش از نیمی از مبلغ تخصیص‌یافته قرار است پروژه های زیربنایی بیمار را که باید سال ها پیش تکمیل می‌شد، اصلاح کند. بنابراین، واشنگتن به جای پیشرفت زیاد در به کار گیری نوآوریهایی مانند هوش مصنوعی، در حال بازی کردن و به فکر رقابت با چین است.
هوش مصنوعی می‌تواند تا سال ۲۰۳۰ حدود ۶۰۰ میلیارد دلار به اقتصاد چین اضافه کند که ۳۳۵ میلیارد دلار از این رقم تنها از طریق رانندگی خودکار حاصل می‌شود
در دهه گذشته، چین پایه محکمی برای حمایت از اقتصاد هوش مصنوعی خود ساخته است و کمک های قابل توجهی به هوش مصنوعی در سطح جهان داشته است. دانشگاه استنفورد، اخیراً چین را در بین دو کشور برتر جهان در خصوص سرزندگی هوش مصنوعی قرار داده ضمن اینکه خاطرنشان کرده که یک سوم مقالات دانشگاهی و استنادات جهانی در این زمینه را تولید کرده در حالی که همچنین یک پنجم سرمایه خصوصی جهانی را برای توسعه آن جذب کرده است.
مک کینزی نیز پیش‌بینی می‌کند که هوش مصنوعی می‌تواند تا سال ۲۰۳۰ حدود ۶۰۰ میلیارد دلار به اقتصاد چین اضافه کند که ۳۳۵ میلیارد دلار از این رقم تنها از طریق رانندگی خودکار حاصل می‌شود. چین همچنین، در حال تقویت قابلیت های هوشمند زیرساخت های حمل و نقل جاده ای است.
اجرای سیستم مدیریت ترافیک مبتنی بر هوش مصنوعی هایک ویژن در شیان با کاهش ۱۲ درصدی زمان سفر، ۱۰ درصد افزایش یافته است. در مورد سفر ریلی، پروژه راه‌آهن سریع Hangzhou-Shaoxing-Taizhou که اخیراً به پایان رسیده است، هوش مصنوعی را به طور کامل در عملیات خود ادغام کرده در حالی که امکان عملکرد بهینه، تصادفات کمتر و صرفه‌جویی در مصرف برق را تا ۳۰ درصد فراهم می‌کند.
در این میان ایالات متحده نیز در رقابت با چین بیکار ننشسته است. وزارت بازرگانی امریکا با اعلام بیانیه ای، پیشبرد نوآوری در این کشور و رقابت جهانی در فناوری های حیاتی و نوظهور مانند هوش مصنوعی را در اولویت اصلی خود قرار داده است.
با توجه به اهمیت روزافزون هوش مصنوعی و تأثیری که می تواند برای تغییر اقتصاد، صنایع و جامعه امریکایی داشته باشد، اداره تجارت بین المللی طی یک نظر سنجی درخواست کرده تا بینشی در مورد بازار فعلی جهانی هوش مصنوعی و نگرانی های ذینفعان در مورد سیاست ها، مقررات و مقررات بین المللی هوش مصنوعی وسایر اقداماتی که ممکن است بر صادرات فناوری‌های هوش مصنوعی ایالات متحده تأثیر بگذارد، ارائه شود.
بر اساس اعلام نظر سنجی و نظرات عمومی، درک قوی تری از چشم انداز هوش مصنوعی به وزارت بازرگانی امریکا ارائه می شود چرا که هوش مصنوعی بر بخش ها و صنایع موجود اقتصادی تأثیر می گذارد، زمینه های جدیدی را برای نوآوری ها ایجاد می کند و راه خود را به بحث های تجارت جهانی باز می کند.