پرتابگر مغناطیسی چین انقلابی در رسیدن به معادن ماه

چین در فکر ساخت یک پرتابگر مغناطیسی است که به صورت چرخشی منابع ماه را به زمین ارسال کند.
این سامانه با استفاده از انرژی خورشیدی و هسته‌ای، بیش از ۷۰ درصد انرژی خود را پس از هر پرتاب با تبدیل انرژی جنبشی به الکتریسیته در طول کاهش سرعت بازیابی می‌کند و هدف اصلی آن، استخراج و بازگرداندن هلیوم-۳ برای رسیدگی به بحران انرژی زمین است؛ این پروژه فناوری‌های استخراج فضایی، وسایل نقلیه پرتاب سنگین و هوش مصنوعی را پیش خواهد برد.

به گزارش نیویورک پست، این سامانه شناور مغناطیسی براساس اصل پرتاب چکش کار خواهد کرد و سریع می‌چرخد تا کپسول فضایی را به سمت زمین پرتاب کند؛ به گفته محققان موسسه مهندسی ماهواره شانگهای (Shanghai Institute of Satellite Engineering)  این پرتابگر با استفاده از شرایط خلا و گرانش کم ماه می‌تواند دو بار در روز با حدود ۱۰ درصد هزینه‌های پرتاب فعلی عملیات انجام دهد.

محققان توضیح می‌دهند: «آمادگی فنی این سامانه نسبتا بالاست و از آنجایی که این سامانه فقط به برق نیاز دارد، در نتیجه هیچ پیشرانه‌ای در کار نخواهد بود و پیاده‌سازی آن کم‌ حجم و ساده خواهد بود.»

هدف چین از استخراج منابع ماه

سامانه پرتاب پیشنهادی از یک بازوی چرخان ۵۰ متری و یک موتور ابر رسانا با دمای بالا برای پرتاب کپسول‌های پر شده از منابع ماه استفاده خواهد کرد؛ گفته می‌شود که این بازوی چرخان پس از ۱۰ دقیقه به سرعت ۲.۴ کیلومتر در ثانیه می‌رسد تا کپسول را در مسیر صحیح برای بازگشت به زمین قرار دهد.

چین در فکر ساخت یک پرتابگر مغناطیسی است که به صورت چرخشی منابع ماه را به زمین ارسال کند

این سامانه که حداقل ۲۰ سال عملیاتی خواهد ماند، حدود ۸۰ تن وزن دارد و برای انتقال آن به ماه به ماهواره‌بر فوق سنگین چین نیاز دارد. تیم پشتیبان پیشنهاد کرد که این پروژه می‌تواند بخشی از تلاش مشترک روسیه و چین برای ایجاد یک ایستگاه تحقیقاتی در قطب جنوب ماه تا سال ۲۰۳۵ باشد؛ گفتنی است که ساخت این ایستگاه پرتاب تقریبا ۱۸.۲ میلیارد دلار هزینه خواهد داشت.

چو ینگجی (Yingjie Xue) ، یکی از نویسندگان، در نشست انجمن علم و فناوری چین (China Association for Science and Technology) در سال ۲۰۲۳ خاطر نشان می‌کند: «استخراج سالانه سه تا پنج تن هلیوم-۳ می‌تواند ۱۰۰ میلیارد یوان درآمد برای چین ایجاد کند.»

وی ادامه می‌دهد: «چالش‌های اصلی پروژه پرتابگر شامل نصب آن بر روی سطح ناهموار ماه، ثابت نگه داشتن بازوی چرخان در سرعت‌های بالا و مقاومت در برابر تغییرات دما، تشعشعات کیهانی و غبار ماه است.» این تیم قصد دارد تا سال ۲۰۳۰ توسعه اجزای کلیدی این پروژه را با آزمایش سطحی و اجرای کامل تا سال ۲۰۴۵ به پایان برساند.

منبع: nypost

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *