تیمی از دانشگاه Tsinghua از انرژی صوتی برای افزایش تا 17 درصدی بارندگی در فلات تبت استفاده کرده است.
محققان می‌گویند این تکنیک هیچ تأثیر مخربی بر محیط زیست ندارد، اما برای اثبات کارایی آن به اطلاعات بیشتری نیاز است.
بر اساس مطالعه محققان دانشگاه Tsinghua در پکن، می‌توان از امواج صوتی قدرتمند و با فرکانس پایین برای ایجاد بارندگی در مناطقی که از خشکسالی رنج می‌برند استفاده کرد.
محققان گفتند که در یک آزمایش اصلاح هوا که سال گذشته در فلات تبت انجام شد، با استفاده از یک بلندگوی غول‌آسا به سمت آسمان، میزان افزایش بارندگی تا 17 درصد را ثبت کردند.
در بیانیه این تیم پژوهشی آمده است کل منابع بخار آب جوی سالانه در چین حدود 20 تریلیون تن است. اما فقط 20 درصد آن بارش طبیعی را تشکیل می‌دهد که به سطح زمین می‌رسد و نرخ تبدیل باران در مناطق غربی حتی کمتر است.
محققان در مقاله‌ای که هفته گذشته در Scientia Sinica Technologica منتشر شد، گفتند که ممکن است انرژی صوتی، فیزیک ابر را تغییر داده باشد، اما علت این پدیده نیاز به تحقیقات بیشتری دارد.
برخلاف سایر فناوری‌های تولید باران، تولید صدا هیچ‌گونه آلودگی شیمیایی ایجاد نمی‌کند و به وسایل هوایی مانند هواپیما یا موشک احتیاج ندارد و امکان کنترل از راه دور با هزینه کم دارد.
این آزمایش احتمالاً بحث طولانی‌مدت در چین درباره امکان‌سنجی و تأثیرات زیست‌محیطی برنامه‌های اصلاح آب‌وهوا در مقیاس بزرگ را تقویت می‌کند.
برخی کارشناسان پروژه افزایش بارندگی در سراسر تبت با رهگیری هوای مرطوب موجود در سطح فلات را هدر دادن پول می‌دانند و برخی دیگر می‌گویند حتی اگر روش تحریک صدا کار کند، آلودگی صوتی برای مردم و حیواناتی که در منطقه زندگی می‌کنند ایجاد می‌کند.
بلندگوی مورد استفاده با یک موتور دیزلی کار می‌کند که قادر به فشرده‌سازی بیش از 30 مترمکعب هوا تا حدود 10 برابر فشار جو در سطح دریا است. سپس از آن برای شلیک صدا در ابرها با فرکانس 50 هرتز استفاده می‌شود، که برای اکثر گوش‌های انسان به سختی قابل تحمل است اما با حجم حداکثر 160 دسی‌بل، تقریباً همان میزان صدا که موتور جت با سرعت کامل کار می‌کند ایجاد می‌کند.
وقتی امواج صوتی به ابر رسیدند – حدود 1000 متر (3300 فوت) از سطح زمین – قدرت آنها 30 دسی‌بل کاهش می‌یابد. سیگنال‌های راداری نشان داده که قطرات آب به طور قابل توجهی در زیر انفجار صدا تشکیل شده است.
تیم تحقیقاتی معتقدند که این افزایش ناشی از نوسان و ادغام ذرات کوچک‌تر در ذرات بزرگ‌تر است.
در این مطالعه، میزان بارندگی در مناطق بین دامنه موثر دستگاه – شعاع حدود 500 متری از مولد صدا – 11 تا 17 درصد بیشتر از خارج از آن بود.
علی‌رغم یافته‌ها، یک محقق از انستیتوی فیزیک جوی آکادمی علوم چین در پکن که خواست نامش فاش نشود، گفت این آزمایش دو ساعته برای جمع‌آوری اطلاعات بیشتر باید بارها تکرار شود.
در حالی که مدت‌ها است که گمانه‌زنی‌ها در مورد ارتباط بارندگی با صدا وجود دارد و بسیاری از تمدن‌ها در زمان خشکسالی رقص باران را اجرا می‌کردند، این شخص گفت که هیچ تئوری فیزیکی برای حمایت از این ایده وجود ندارد این موضوع بیشتر از علم در حد اسطوره باقی‌مانده است.