پنهان کردن اهداف از رادارهای پیشرفته نظامی دشوار است چراکه آن‌ها می‌توانند سلاح و زیرساخت‌هایی که برای دوربین‌های معمولی قابل دیدن نیستند را تشخیص دهد و اقلامی که بزرگ‌تر از یک جعبه کفش نیستند را از فضا شناسایی کنند. رادارهای ماهواره‌ای برخلاف تلسکوپ ماهواره‌ای که تنها در طول روز کار می‌کند، قادر هستند تا تصاویر شفافی را در شب نیز تهیه کنند.
این دستگاه و فناوری جدید تکه‌ای پارچه است که می‌تواند کشیده شده و به خوبی اشیاء بزرگی مثل تانک، توپخانه و ایستگاه‌های رادار را بپوشاند. این انعطاف‌پذیری غیر معمول می‌تواند اشیاء را حتی برای رادارهای ماهواره‌ای تقریباً نامرئی سازد و مواردی که زیر این شنل پنهان شده‌اند شبیه یک تکه زمین به نظر می‌رسند.
این فناوری در حال حاضر برای پوشاندن جنگنده‌های رادارگریز و دیگر هواپیماهای جنگی از رادار وجود دارد، اما بر روی زمین کار نمی‌کند زیرا سیگنال‌های رادار پس از تماس با زمین بازمی‌گردند و اشیایی مانند تانک که با مواد مورد استفاده در جنگنده‌های رادارگریز پوشانده شده‌اند – که سیگنال‌های رادار را جذب و یا از ساختارهای هندسی برای انحراف امواج رادیویی استفاده می‌کنند – به دلیل ایجاد تضاد بصری با پس‌زمینه‌شان برجسته نشان داده می‌شوند؛ اما محققین بر این نظرند که با تغییر الگوی سیگنال می‌توان یک منظره طبیعی از این اشیاء تولید کرد.
شنل نامرئی چندین لایه دارد، در قسمت بالا پارچه نازکی است و مدارهای چاپی زیادی دارد که با استفاده از فناوری چاپ سه بعدی می‌تواند امواج الکترومغناطیسی را دست‌کاری کند. سپس لایه‌های بعدی مثل پلاستیک و فلزات نازک اضافه می‌شود و در نهایت پوششی ایجاد شده که می‌تواند مسیر سیگنال را تغییر و آن را بازگشت دهد و امواجی که به این پوشش برخورد دارند، الگویی شبیه برخورد با سطح زمین داشته‌اند.
بر اساس برآوردهای صورت گرفته، این فناوری استتار می‌تواند بیش از ۸۰ درصد از اهداف نظامی را از تخریب توسط موشک‌ها حفظ کند؛ اما این فناوری باید با روش‌های دیگر همچون کاهش حرارت، استتار نوری و فریب همراه شود تا عملکرد و تأثیر بهتری داشته باشد.