پژوهشی با موضوع چالش نظم نئولیبرال و رویکرد اجماع پکن با تمرکز بر قدرت اقتصادی تولید شده که در چکیده این پژوهش آمده است:
سازوکار در حال شکل‌گیری اجماع پکن منجر به تقابلی نظم‌بخش با اجماع واشنگتن شده‌است.
این رقابت به‌خصوص در زمینۀ اقتصادی بین آمریکا و چین شدت گرفته که نباید خارج از منابع، ایده و نهاد آن را بررسی کرد.
شاید این اجماع در نظر به دنبال ایجاد یک نظم و هژمونی نباشد، عملاً در منابع مالی، ایده و نهاد گویای چیز دیگریست؛ به عبارتی اجماع پکن هرچند بیشتر به دنبال سازوکاری اقتصادی است، در فرهنگ، سیاست، ایدئولوژی و نهادسازی نیز در حال شکل‌گیری است.
اجماع پکن علاوه بر اینکه بر تولید ناخالص سرانه تأکید دارد، به سبک زندگی و کیفیت آن، فرهنگ و تعامل با دیگران در نظام بین‌الملل در قالب منابع، نهادها و منابع مالی نیز توجه دارد که می‌تواند شروع یک شیوۀ جدید در ساختار بین‌الملل باشد.
پرسش اصلی این پژوهش عبارت است از: اجماع پکن چگونه به عنوان جایگزین یا تکمیل‌کنندۀ نظم هژمونیک بین‌المللی در حال ظهور است؟
برای دستیابی به پاسخ این پرسش از روش تحقیق تبیینی _ تحلیلی با استناد به منابع کتابخانه‌ای و اینترنتی و از نظریۀ «نئوگرامشی در روابط بین‌الملل» بهره برده‌ایم.
از نظر نویسندگان این مقاله یعنی هادی ترکی (دانشجوی دکتری روابط بین الملل دانشگاه خوارزمی) و ارسلان قربانی شیخ نشین (استاد روابط بین الملل دانشگاه خوارزمی)، اجماع پکن از طریق تاکید بر ایده‌ها و نهادهایی متمایز با نظم هژمونیک نئولیبرال و نیز گسترش منابع مالی و پولی به حوزه‌های پیرامونی، جایگزین یا دست‌کم تکمیل کنندۀ نظم هژمونیک است که از اقتصاد شروع شده است.
اصل مقاله را می‌توانید از اینجا دریافت کنید.