این اقدام بخشی از استراتژی پکن برای ارتباط بیشتر منابع محاسباتی مناطق شرقی چین با مناطق کمتر توسعه‌یافته غربی است.
این پروژه از سوی کمیسیون ملی توسعه و اصلاحات و سه اداره مرکزی دیگر تائید شده و گامی در جهت اجرای سامانه مرکز داده‌های بزرگ و یکپارچه چین است و توسعه دیجیتال را تقویت خواهد کرد.
پس از پروژه انتقال آب جنوب به شمال، خط لوله غرب به شرق و برنامه انتقال نیرو از غرب به شرق، این طرح، پروژه توسعه منطقه‌ای دیگر در چین از طریق بهینه‌سازی منابع و افزایش توسعه پایدار است.
برای این پروژه به مکانیسم‌هایی در جهت هماهنگی‌های یکپارچه در سطح ملی نیاز است.
هشت مرکز ملی محاسباتی در مناطق پکن، تیانجین، هبی، دلتای رودخانه یانگ تسه، منطقه خلیج بزرگ گواندونگ- هنگ کنگ-ماکائو، مرکز اقتصادی چنگدو-چونگ چینگ، منطقه خودمختار مغولستان داخلی شمال چین، استان گوئیژو در جنوب غربی چین، استان گانسو در شمال غربی و منطقه خودمختار نینگ شیا ایجاد خواهد شد.
این هشت مرکز ملی محاسبات، ستون فقرات ارتباطی با شبکه محاسباتی چین خواهند بود و ساخت پایگاه‌های داده، محاسبات ابری و داده‌های بزرگ، مناطق غربی و شرقی را در حوزه منابع محاسباتی به هم متصل می‌کند.
در حال حاضر اغلب مراکز داده‌های چین در مناطق شرقی توزیع شده‌اند و کمبود منابع و انرژی در این مناطق تهدیدی برای توسعه پایدار مراکز اطلاعاتی محسوب می‌شود. در مقابل مناطق غربی چین در منابع خصوصاً انرژی‌های تجدید پذیر غنی هستند و ظرفیت گسترش مراکز داده و رفع نیازهای محاسبات اطلاعاتی در مناطق شرقی را دارند.
اجرای این پروژه برای گسترش توسعه سبز و استفاده از انرژی سبز در مناطق غربی مفید است و موجب بهینه‌سازی و بهره‌وری داده‌های اطلاعاتی می‌شود.
در مرحله بعدی، چین بر افزایش تأثیر این هشت مرکز محاسبات ملی بر توسعه یکپارچه و هماهنگ محاسبات اطلاعات در سراسر این کشور متمرکز خواهد شد.
در همین حال وزارت فناوری اطلاعات چین نیز طرحی برای بازه زمانی ۲۰۲۱ تا ۲۰۲۵ معرفی کرده است. این طرح پیش بینی کرده است که صنعت کلان داده تا پایان سال ۲۰۲۵، ۳ تریلیون یوان (۴۷۴ میلیارد دلار) را در برمی‌گیرد و رشد سالیانه ۲۵ درصدی را تجربه خواهد کرد.